Svartur Lúxus – Meistaraverk Fyrir Tvo

Brúðkaupskvæðin, Epithalamion í forngrísku, eru forn brúðkaupslög tileinkuð brúðinni og brúðgumanum. Fjölskyldan er eitt meistaraverk náttúrunnar. Farsælt hjónaband er að verða ástfangin af sömu manneskjunni aftur og aftur. Vegna þess að þar sem ástin er, er líf. Ástin fær ekki heiminn til þess að snúast, en hún er það sem gerir ferðina vel þess virði.

Metanoa skapaði annað meistaraverk – Svarti Lúxusinn, rétt eins og brúðkaupslag í lúxuskassa, eins og „epithalamion“, segir sögu um fólk sem varð ástfangið. Það hvetur okkur til þess að halda upp á hvert andartak með fjölskyldunni! Svarta rósin, flaska af Prosecco og tvö glös, tákna hinn eilífa sannleika að „Þessi heimur var búinn til fyrir tvo“. Fyrir par sem, aðeins saman, getur búið til stað sem er hlýr, blíður, skilningsríkur og öruggur og verða allur heimurinn fyrir hvort annað.

Svarta Rósin Metanoa getur lifað í allt að 6 mánuði, lengur en nokkur önnur rós í boði, rétt eins og par sem er tengt saman í hamingjusömu hjónabandi hafa sína eigin leið til þess að mæla tímann. Aðeins tvær manneskjur, maður og kona sem elska hvort annað svona mikið geta fundið fyrir tímanum í raunveruleikanum, fundið fyrir hverju andartaki og hverri sekúndu. Eins og Svartar Rósir – mun maðurinn vera niðursokkinn í andartakinu og konan að leita að áframhaldi þess. Tengingin sem þau deila saman breytir þeim í stundaglas sem mælir andartök Lífsins.

Allar líkamlegar dásemdir hafa tímabundinn ljóma eins og halastjarna, sérhvert hamingjusamt hjónaband – friðsæld fallegs sólseturs. Á þeim stað þar sem halastjarnan mætir sólsetrinu, hefur fæðst Svarti Lúxusinn eftir Metanoa de la Rose.

Lífið hangir á reipi milli pars.
Vertu ein(n) á þessu reipi – og þú hangir á gálga.
Verið saman á reipinu – og þið hafið tengingu.

Hjónaband er ekki nafnorð. Það er sagnorð. Það er ekki eitthvað sem þú þiggur. Það er eitthvað sem þú býrð til. Í nafni þessarar tengingar, er allur heimurinn tilbúinn til þess að gefa… Þegar allt kemur til alls er ástin sem þú þiggur jöfn ástinni sem þú gefur.

„Og við drukkum. Og dönsuðum. Og sungum.
Við giftum fólkið.
Við óskuðum þeim fjölskylduhamingju.
Við skutum úr tvíhleyptri byssu.“

Og þau stóðu feimin,
Hátíðleg og þögul
Og í sjöunda himni með mannlega aðdráttaraflið
Undir borðinu snertust hendur þeirra.

„….Og fast, mjög fast föðmuðust við.
Og með einum kossi giftumst við.“

Og svo einföld var fegurð þín!
Og svo hamingjusöm og sterk vorum við!
Og hringdu, hringdu hjörtu okkar
Eins og klukkur í klukkuturninum!

Svona byrja fallegu lögin.
Og svona byrjar ástin.
Eins og töfrar og stórkostlegur forveri!…

Og leyfum fegurðinni að vera ógnvekjandi!
Og leyfum hamingjunni að vera erfið.
Við þurfum hamingju sem fæðist úr bardaga.

Ekki stærra en mannshjarta.
Og ekki smærra en alheimurinn!

Kafli úr „Epithalamion“